بیماری های مشابه

استئوسارکوم شایع‌ترین تومور بدخیم استخوان است که از سلول‌های استئوبلاستیک (osteoblastic) منشأ می‌گیرد. بیماران معمولاً با درد استخوان یا وجود یک توده مراجعه می‌کنند. استخوان‌های بلند به‌طور معمول تحت تأثیر قرار می‌گیرند و این تومور به‌طور مکرر به سایر نقاط بدن، به‌ویژه ریه‌ها، متاستاز (metastasize) می‌دهد. استئوسارکوم در مردان زیر ۳۰ سال شایع‌تر است. این تومور می‌تواند به‌صورت ثانویه در نتیجه شرایط پزشکی مانند بیماری پاژه (Paget disease) و یا پس از پرتودرمانی (radiotherapy) قبلی نیز بروز کند. درمان استئوسارکوم شامل شیمی‌درمانی (chemotherapy) و جراحی برای برداشت تومور اولیه است. با درمان، میزان بقای کلی حدود ۶۰٪ تا ۸۰٪ است.

*علل / مکانیسم آسیب شایع:* استئومیلیت (Osteomyelitis) عفونت استخوان است. در بیماران کودکان، معمولاً به دلیل انتشار هماتوژن (hematogenous spread) باکتری‌ها به استخوان ایجاد می‌شود که اغلب ناحیه متافیزیال (metaphyseal) استخوان‌های بلند را درگیر می‌کند. دیگر مکانیسم‌ها شامل انتشار مجاورتی از عفونت‌های همجوار مانند سلولیت (cellulitis) یا تلقیح مستقیم پس از تروما یا جراحی هستند.

بیماری هیستوسیتوز سلول‌های لانگرهانس (Langerhans cell histiocytosis یا LCH) یک اختلال نئوپلاستیک نادر هیستوسیتی است که در آن هیستوسیت‌های دندریتیک در یک یا چند عضو بدن تجمع می‌یابند. نشان داده شده است که جهش‌های فعال‌کننده مسیر MAPK، به‌ویژه در ژن‌های BRAF V600E و MAP2K1، در اکثر قریب به اتفاق بیماران وجود دارد.

استئوکندروما (Osteochondroma) به‌صورت یک توده محکم، بدون درد و ثابت که معمولاً در اطراف زانو در متافیز (metaphysis) فمور دیستال (distal femur) و تیبیا پروگزیمال (proximal tibia) قرار دارد، تظاهر می‌یابد. این توده ممکن است همچنین در هومروس (humerus)، دست و پا ایجاد شود. به ندرت، می‌توان آن را در اسکاپولا (scapula)، لگن، کلاویکل (clavicle)، دنده‌ها و ستون فقرات مشاهده کرد.

تومور سلول غول‌آسا (Giant Cell Tumor یا GCT) استخوان یک تومور استئولیتیک نادر است که به‌طور معمول در استخوان‌های اسکلتی نوجوانان و بزرگسالان جوان در دهه بیست زندگی ظاهر می‌شود و اندکی در زنان شایع‌تر است. اگرچه این تومور عموماً خوش‌خیم است، رفتار آن غیرقابل پیش‌بینی است. این تومور به‌صورت موضعی تهاجمی است و بیشتر در اپی‌فیزهای استخوان‌های بلند مانند فمور (ران) و تیبیا (درشت‌نی) رخ می‌دهد. به‌ندرت، می‌تواند در لگن، مهره‌ها و استخوان‌های کرانیوفاسیال نیز ظاهر شود. درصد کمی از موارد (۱٪ تا ۲٪) ممکن است به ریه متاستاز دهند، اما برخلاف یک بدخیمی متاستاتیک واقعی، پیش‌آگهی بقای آن مطلوب است.

فیبروسارکوما (Fibrosarcoma)، که به عنوان تومور سلول‌های مزانشیمی (mesenchymal cell tumor) یا بدخیمی فیبروبلاستیک (fibroblastic malignancy) نیز شناخته می‌شود، یک تومور نادر از فیبروبلاست‌های بدخیم است که معمولاً در دهه سوم تا پنجم زندگی رخ می‌دهد. این تومور به طور معمول به صورت توده‌ای بدون درد، در حال بزرگ شدن و با مرزهای نامشخص در بافت‌های نرم ظاهر می‌شود. اندام‌های تحتانی، به ویژه ران و زانو، مکان‌های مورد علاقه این تومور هستند، اما می‌توان آن را در تنه، اندام‌های فوقانی و سر و گردن نیز یافت.